Het moet zo'n elf jaar geleden zijn dat ik Frans Wisse voor het eerst sprak. Dat was in de kantine van de atletiekvereniging Pijnenburg. Ik was daar als 'tweede kans atleet" op mijn 45ste toegetreden tot de C1-groep. Frans maakte al langer deel uit van die trainingsgroep en had bovendien een eerbiedwaardige staat van dienst als korfballer. Frans lag ook qua leeftijd op mij voor. Met veel enthousiasme vertelde hij dat hij komend jaar 55 zou worden en dan als jongste in een nieuwe wedstrijdcategorie weer voor de prijzen zou gaan.

Vanaf dat moment is Frans een soort voorbeeld voor mij geweest. Met het ouder worden hoefde je niet in te kakken. Je kon er ook wat van maken. En dat liet Frans zien.

Lees meer: In memoriam Frans Wisse, 25-5-1949 - 29-5-2015.